Annemie Struyf is journaliste, auteur en moeder van vijf. Ze reisde de wereld rond en dompelde zich onder in verschillende culturen, om zowel wereldproblemen aan te kaarten als eerlijke portretten van bijzondere mensen neer te zetten. Voor Annemie is tijd een geschenk.

Hij werd vorig jaar tijdens cultuurfestival MOMENT nog verkozen tot eerste minister van Tijd, dus leek Ignace Glorieux ons prima geschikt om een paar vragen te stellen over netto vrije tijd. De hoogleraar sociologie aan de VUB, met als voornaamste onderzoekdomein tijdsordening en tijdsbesteding, pleit voor beperking, focus en flow.

De ratrace begint steeds vroeger: ook jongeren voelen de druk. Annick Lentacker besloot daaraan wat te doen en richtte de Mannaz-school op, een privéproject waarmee ze (hoog)gevoelige jongeren in hun eigen tempo wil laten studeren.

Als we de mens weer gezond willen, moeten we ons klassieke gezondheidsbeeld bijstellen. En de manier waarop we omgaan met tijd. Tijdloosheid lijkt daarin belangrijker dan tijd zelf. Luc Van Gorp, voorzitter van de Christelijke Mutualiteit, houdt een pleidooi met een filosofisch kantje.

Als je af en toe met Pasar gaat wandelen, zegt het ‘oplaadpunt’ van Sylvie Janssens je misschien wel iets. De kunstenares maakte in Steenhuize een soort van Pak je tijd-plekje avant la lettre. Het kunstwerk nodigt wandelaars uit om er even bij stil te staan en zo hun batterijen op te laden. 

Vluchtelingen, die hebben toch tijd te over? Frieda Debecker is vrijwilligster bij Habibi Leuven, een Leuvense afdeling van Pasar met 11 vluchtelingen, die zich inzet voor het welzijn van vluchtelingen in en buiten de club. Frieda geeft Nederlandse conversatieles, gaat met vluchtelingen op stap doorheen de stad, neemt hen mee naar de zangles en weet alles over hoe zij (moeten) omgaan met onze beleving van tijd en netto vrije tijd.